W dzisiejszym artykule Hotel Villa Nova prezentuje Karkonosze. Specjalnie dla Państwa przygotowaliśmy dłuższy wpis, dzięki któremu bliżej można poznać te monumentalne góry.

Pierwsza nazwa tego pasma pojawiła się już w II w.n.e. i użył jej grecki geograf Ptolemeusz. Opisał on Karkonosze na mapie Korkóntoi (Κορκόντοι). Późniejsze nazwy jakie były używane to przede wszystkim: Montes Niviferi (Góry Śnieżne), Gigantei (Góry Olbrzymie), a w języku niemieckim Schneegebirge lub Riesengebirge. W polskich opisach podróżniczych z XVIII i XIX wieku Karkonosze zostały nazwane przez Wincentego Pola Górami Olbrzymimi, a Kornel Ujejski użył w 1847 roku nazwy Karkonosze. Nazwa pochodzi od prastarego pierwiastka Kar (który oznacza kamień lub górę). Według czeskich źródeł istnieje również możliwość oroninu od słowiańskiej zbitki: „krk” i „krak”co oznacza kosodrzewinę albo niskie, poskręcane zarośla oraz „noś” - nosić, albo jako słowiańska nazwa utworzona od celtyckich Korkontoi początkowo w formi Korkonьtji, Kьrkontjí, Kьrkonotsi a następnie Krkonoše.

Karkonosze są najwyższym pasmem, które należy do Sudetów. Jest to masyw, którego szczyty przekraczają 1400 m.n.p.m. i ciągną się one od Przełęczy Szklarskiej aż po Przełęcz Okraj. Główny Grzbiet Karkonoszy dzieli się na: Grzbiet Śląski, Grzbiet Czarny oraz Grzbiet Kowarski. Przez jego długość przebiega granica polsko-czeska.  Od północy pasmo graniczy z Kotliną Jeleniogórską, od północnego wschodu z Przełęczą Kowarską i Rudawami Janowickimi, od wschodu ze wzgórzami Bramy Lubawskiej, od południowego wschodu z Przełęczą Lubawską i Górami Kruczymi, od południa z Pogórzem Karkonoskim, a od zachodu z Przełęczą Szklarską i Górami Izerskimi.

Najwyższe pasmo Sudetów leży po polskiej i czeskiej stronie. Niestety, polskie Karkonosze stanowią zaledwie 25% całego pasma górskiego. Jest to niewiele, ale można swobodnie przemieszczać się na stronę czeską i tam podziwiać te niesamowite góry.

Skały

Występuje ponad 150 grup skalnych, jedne są niewielkie, a inne znaczące jak np.: Pielgrzymy czy też Owcze Skały, Trzy Świnki, Końskie Łby, Twarożnik, Paciorki, Słonecznik i wiele innych. Zachodnia część głównego grzbietu oraz północne pogórze tworzy granit warycyjski. W Polsce jest on nazywany granitem karkonoskim, z kolei w Czechach karkonosko-izerskim. Z granitu karkonoskiego zbudowane jest w 100% Pogórze Karkonoskie, Karkonoski Padół Śródgórski oraz Śląski Grzbiet i fragmenty Czarnego Grzbietu na północnym zachodzie, północna część Kowarskiego Grzbietu, a także północna część Czeskiego Grzbietu. Wschodnia osłona granitu karkonoskiego zbudowana jest ze skał metamorficznych: gnejsów, granitów rumburskich, łupków łyszczykowych i amfibolitów oraz staropaleozoicznych - ordowickich i sylurskich gnejsów, amfibolitów, fylitów, zieleńców i marmurów.

Na północ od Śląskiego Grzbietu znajduje się Karkonoski Padół Śródgórski - głębokie obniżenie oddzielające grzbiet od Pogórza Karkonoskiego. Pogórze od północy graniczy z Kotliną Jeleniogórską i złożone jest z wielu masywów przełamanych dolinami potoków.

Karkonoski Park Narodowy

W celu ochrony obszaru, gdzie znajdują się chronione gatunki zwierząt oraz roślin powstał w 16 stycznia 1959 roku Karkonoski Park Narodowy o powierzchni 5951,42 ha. Przyrodnicze walory gór  związane z budową geologiczną, elementami rzeźby lodowcowej oraz szatą rośliną i światem zwierzęcym, były bodźcem do tego, aby już w 1910 roku powstało w Karkonoszach stanowisko komisarza ochrony przyrody, a w 1927 roku została powołana straż górska. Pierwsze rezerwaty powstały w 1933 roku, które obejmowały kotły polodowcowe i liczne pomniki przyrody (skałki). Po II wojnie światowej część rezerwatów została utrzymana. W 1963 powstał czeski Krkonošský národní park o powierzchni 38,5 tys. ha z czego 7,5 tys. ha znajduje się w rezerwatach. Ochrona dotyczy najpiękniejszych i najcenniejszych krajobrazowo terenów takich jak torfowiska wysokie, zarośla kosówki, gołoborza, kotły polodowcowe przeobrażone w stawy, zbiorowiska trawolośli i ziołorośli oraz borówczysk. Park chroni około 40 gatunków ssaków - bobry, sarny, lisy, a także 16 gatunków nietoperzy. Żyją tu także muflony, które są jedynym nierodzimym gatunkiem. Zostały one sprowadzone z Korsyki na początku XX wieku. Pod ochroną jest również 90 gatunków ptaków: włochatka, sóweczka, cietrzew, głuszec, drozd obrożny czy też płochacz halny. Rośliny chronione, które są unikatowe i charakterystyczne dla Karkonoszy (endemity) to przede wszystkim: skalnica bazaltowa, która rośnie tylko w Skandynawii i Karkonoszach w zachodniej części Małego Śnieżnego Kotła; dzwonek karkonoski, który rośnie wyłącznie w Karkonoszach (na wysokości 1050-1430 m.n.p.m. w piętrze subalpejskim) i w Wysokim Jesioniku (choć ten drugi stanowi odrębny gatunek), roślina ta jest umieszczona w logo Karkonoskiego Parku Narodowego oraz gnidosz sudecki - gatunek rośliny zielnej, który należy do rodziny zarazowatych.

Wody

Przez Grzbiet Lasocki przebiega dział wodny między Morzem Bałtyckim, a Morzem Północnym. Polska część prawie cała leży w dorzeczu Odry, a odwadnia ją Bóbr i jego dopływy: Złotna, Kamienna wraz z wodospadem Kamieńczyka, Szklarką, Wrzosówką i innymi oraz Łomnica z Jedlicą, Łomniczką i innymi. Czeska strona Karkonoszy poza okolicami Žacléřa, należy do dorzecza Łaby, a jej źródła znajdują się właśnie w czeskich Karkonoszach i największymi jej dopływami są: Mała Łaba, Úpa, Izera i Mumlawa.

Najbardziej znanymi karkonoskimi wodospadami są: Wodospad Kamieńczyka, Wodospad Szklarki, Wodospad Podgórnej, Kaskada Myi, Wodospad Wrzosówki, Wodospady Łomniczki, Wodospad Piszczaka oraz czeskie: Mumlavský vodopád, Wodospad Łaby, Wodospad Panczawy.

W paśmie występują jeziora polodowcowe: Wielki Staw oraz Mały Staw, a także Śnieżne Stawki. Z kolei w Czechach zlokalizowane jest tylko jedno jezioro polodowcowe - Mechové jezírko.

Hotel w Jeleniej Górze Villa Nova przedstawia historię osiedlania

W Karkonoszach jako pierwsze rozwinęło się poszukiwanie minerałów, rud, a także ich obróbka. Już w średniowieczu mocno z Karkonoszami byli gwarkowie walońscy przybyli w te okolice aż z południowej Belgii. Górnictwu towarzyszyło pozyskiwanie drewna i powstawanie łąk na wyrębiskach. Łąki od XVI w. zagospodarowali pasterze, a w rzecznych dolinach powstawały huty szkła nazywane leśnymi między innymi w Piechowicach, Szklarskiej Porębie czyt też Harrachovie.

Po czeskiej stronie Karkonoszy ogromne znaczenie miał wyręb lasu na potrzeby kopalni srebra w Kutnej Horze, a także spławianie drewna do Łaby. Po 1648 roku górnictwo zaobserwować można było już tylko w Kowarach, za to rozpowszechniło się pasterstwo. Ogromne znaczenie miała kolej doprowadzona do Jeleniej Góry (1867 r.), Kowar (1882 r.), Piechowic (1891 r.), Karpacza (1895 r.) oraz Szklarskiej Poręby (1902 r.). Pod koniec XIX wieku powstała sieć szlaków górskich, a to sprawiło, że ruch turystyczny zaczął się zwiększać. W tym czasie rozwijały się sporty zimowe (zjazdy saniami, również saniami rogatymi początkowo z przełęczy Okraj), wędrówki na nartach oraz bobslej (w Szklarskiej Porębie oraz Karpaczu istniały tory), a także skoki narciarskie (w 1905 roku powstała skocznia na Hali Szrenickiej, a w 1909 roku w Karpaczu). W 1959 roku powstał wyciąg krzesełkowy z Karpacza na Kopę, a w 1961 roku ze Szklarskiej Poręby na Szrenicę.

Turystyka zaczęła się intensywnie rozwijać od momentu wybudowania kaplicy św. Wawrzyńca na Śnieżce (1603 m.n.p.m.) - najwyższym szczycie w 1681 roku i tak obecnie Karpacz oraz Szklarska Poręba to dwie doskonale znane i jedne z najchętniej odwiedzanych miejscowości w Polsce. Noclegi Jelenia Góra Villa Nova gorąco zachęcają do częstego odwiedzania zakładki „Blog”, gdzie pojawiać się będzie wiele interesujących wpisów specjalnie z myślą o obecnych i przyszłych gościach.